🍼 special drop: Μαμά, εσύ φταις για όλα;

3 νέοι κάνουν ψυχοθεραπεία & μοιράζονται τις σκέψεις τους

Στο σημερινό special drop θα μιλήσουμε για ψυχοθεραπεία. Αφενός επειδή μας το ζητήσατε, αφετέρου επειδή είναι ένα πολύ ενδιαφέρον & επίκαιρο θέμα στη γενιά μας (είμαστε 25 με 35, κακοπροαίρετοι).

3 μέλη της ομάδας μας κάνουν ψυχοθεραπεία και παρακάτω μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Το καθένα με το δικό του τρόπο, με τα δικά του βιώματα και με τις δικές του προσδοκίες από αυτή τη διαδικασία.

*Κι άλλα μέλη μας κάνουν ψυχοθεραπεία (κι αυτό λέει πολλά για τη διαφημιστική αγορά), απλώς αυτά τα 3 πρόλαβαν να γράψουν για το σημερινό special drop!

---

(Μαρία - ετών 31, κάνει ψυχοθεραπεία από τα 22 της.)

🍼 Όταν είχα κάτσει πρώτη φορά στην άβολη καρεκλίτσα, περίμενα να σωθώ από κάποιον. Η ψυχοθεραπεύτρια με παρακινούσε να της μιλήσω και αλήθεια δεν καταλάβαινα γιατί- περίμενα να μου πει τη μαγική συνταγή για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.(01/07)

🍼 Ξεκίνησα να κάνω ψυχοθεραπεία όταν ήμουν 22 χρονών. Τώρα, στα 31 (Jesus), έχοντας αλλάξει 3 ψυχοθεραπεύτριες και έχοντας κάνει 2 χρόνια παύση, συνεχίζω δυναμικά τα sessions μου biweekly. (02/07)

🍼 Το πως βλέπεις την κάθε συνεδρία αλλάζει όχι μόνο αναλόγως τη φάση της ζωής σου, αλλά και το πόσο καιρό έχεις κάνει επένδυση στην έρευνα του εαυτού σου.Δεν μπορούσα τότε να διανοηθώ το πόσο γρήγορα αλλά και αργά δουλεύει αυτή η διαδικασία. (03/07)

🍼 Ναι γρήγορα, γιατί άπαξ και μπεις στη διαδικασία να μιλήσεις για τους προβληματισμούς σου τους κατανοείς καλύτερα, και ξαφνικά δεν σε διακατέχει ένα απροσδιόριστο άγχος.(04/07)

🍼 Αλλά και αργά, γιατί 8 χρόνια μετά έχω αναρωτηθεί πολλές φορές: θα θεραπευτώ ποτέ αληθινά; Θα ξεπεράσω έστω και κάποιο ποσοστό όσων κουβαλάω; (05/07)

🍼 Don’t get me wrong, δεν αμφισβητώ τη διαδικασία. Αυτό που συμβαίνει (όπως και με όλες τις προσωπικές εξελίξεις) ο πήχης πηγαίνει όλο και ψηλότερα, βγαίνουν προς τα έξω όλο και περισσότερα πράγματα, και μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή. (06/07)

🍼 Από κάποιο χρόνο και μετά, ΞΕΡΕΙΣ ότι κάπως θα καταλήξεις στην παιδική σου ηλικία. Κάτι σίγουρα έγινε με τους γονείς σου. Το θέμα είναι πως προχωράς από εκεί κι έπειτα. (07/07)

---

(Σωκράτης - ετών 28, κάνει ψυχοθεραπεία περίπου 4 μήνες.)

🤷🏻‍♂️ Πριν από 4 περίπου μήνες πήρα την απόφαση να ξεκινήσω την ψυχανάλυση. Για τη διαδικασία δεν γνώριζα απολύτως τίποτα, εκτός από κάποιες συζητήσεις με φίλους και γνωστούς. (01/08)

🤷🏻‍♂️ Η αρχική σκέψη είχε προκύψει πολλά χρόνια πριν, αλλά η απόφαση πάρθηκε όταν παρατήρησα κάποια συναισθήματα και συμπεριφορές που συνέχιζαν ακάθεκτα. Θεώρησα λοιπόν πως είναι καλό να εμβαθύνω και να δουλέψω πάνω σε αυτά. (02/08)

🤷🏻‍♂️ Πάντα πίστευα ότι όλοι μας σε κάποια φάση καλό είναι να επενδύσουμε χρόνο για να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας. Έτσι, ύστερα από τις απαραίτητες συστάσεις ενός ειδικού από μια φίλη, ξεκίνησα τις εβδομαδιαίες συνεδρίες. (03/08)

🤷🏻‍♂️ Για την επιλογή του ψυχαναλυτή δεν είχα θέσει αυστηρά κριτήρια. Είχα ακούσει καλά λόγια για τη δουλειά του και ένιωθα άνετα να του μιλήσω για εμένα, το οποίο ακόμα και σήμερα βρίσκω το πιο άβολο κομμάτι. Είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη για μια ώρα σερί! (04/08)

🤷🏻‍♂️ Χωρίς λοιπόν να ξέρω τι ακριβώς να περιμένω, ούτε που ακριβώς στοχεύω, αρχίσαμε να συζητάμε για όλα αυτά που με ενοχλούσαν και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να με πάει όπου θέλει. (05/08)

🤷🏻‍♂️ Το διάστημα είναι μικρό και δεν μου επιτρέπει να έχω μία εμπεριστατωμένη άποψη. Αυτό που ακούω είναι πως χρειάζεται χρόνο, οπότε υπάρχει ένα trust the process αίσθημα, το οποίο χωρίς συγκεκριμένους χρονικούς στόχους με κάνει δεκτικό στο να αφεθώ και να με οδηγήσει η διαδικασία. (06/08)

🤷🏻‍♂️ Επίσης κατάλαβα ότι είναι πολύ σημαντικό το να υπάρχει ένα αίσθημα ασφάλειας προς τον άνθρωπο που αποφασίζεις να ανοιχτείς. Είναι απαραίτητο να γίνει το «κλικ», ώστε να δοθείς όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτα στην πορεία της αναζήτησης. (07/08)

🤷🏻‍♂️ Η ψυχανάλυση ξεκίνησε ως ένα ενδιαφέρον προς το άγνωστο της διαδικασίας και ήταν το πρώτο leap of faith, για να κοιτάξω τι συμβαίνει μέσα μου. Είναι κάτι για το οποίο είμαι πολύ χαρούμενος και έχω περιέργεια να δω πώς θα πάει. Οπότε σε επόμενο drop να περιμένετε σίγουρα νέο update. (08/08)

---

(Δημήτρης - ετών 36, κάνει ψυχοθεραπεία από τις αρχές του 2024.)

🛁 Σίγουρα έχω πολλά προβλήματα αλλά δεν έχω εντοπίσει κάποιο που μου δημιουργεί δυσλειτουργία ώστε να αναζητήσω βοήθεια από κάποιον ειδικό. Από την άλλη, έχω τόσους φίλους και γνωστούς που κάνουν ψυχοθεραπεία και όλοι μιλάνε θετικά γι αυτή την εμπειρία. (01/14)

🛁 Κάπως έτσι, πήρα την απόφαση να αφιερώνω μία ώρα την εβδομάδα σε ψυχοθεραπεία. Από τότε, τηρώ ευλαβικά το ραντεβού μας και είμαι πάντα στην ώρα μου - πράγμα δύσκολο για εμένα. Σπάνια όμως πηγαίνω με θέματα προς συζήτηση. (02/14)

🛁 Έχει τύχει να μιλήσω για πολλά και διαφορετικά θέματα: για την οικογένεια μου (όχι μαμά, δεν φταις εσύ για όλα), για τις σχέσεις μου, για τη δουλειά, για τους στόχους μου και για ό,τι άλλο μπορεί να με έχει απασχολήσει την εβδομάδα που μεσολάβησε. (03/14)

🛁 Απολαμβάνω τα sessions μας για 3 κύριους λόγους: Πρώτον, ποτέ δεν πίστευα ότι το να συζητάς δυνατά με κάποιον, σε βοηθάει να.. ακούς τι λες και να βλέπεις μόνος σου τη λύση. (04/14)

🛁 Δεύτερον, η ψυχολόγος μου με βοηθάει να δω από μία διαφορετική γωνία την ίδια κατάσταση. Όχι να μπω στα παπούτσια του άλλου. Απλώς να δω το ίδιο πράγμα, διαφορετικά. Να μεταφράσω τις ενέργειες -δικές μου ή τρίτων- με άλλο τρόπο. (05/14)

🛁 Τρίτον, μου δίνει λύσεις. Υπάρχουν πολλές φορές που την έχω ρωτήσει: πώς να χειριστώ αυτή την κατάσταση; Όχι πάντα, αλλά αρκετά συχνά μου απαντάει. Συζητάμε την πρότασή της. (06/14)

🛁 Βέβαια, δεν έχει αλλάξει η ζωή μου ολοκληρωτικά. Δεν ξέρω καν αν είναι αυτός ο σκοπός της ψυχοθεραπείας. Όμως είναι μία ώρα που αφιερώνω στον εαυτό μου και μία ώρα που πραγματικά απολαμβάνω. Απ’ όλα τα sessions, φεύγω γεμάτος. (07/14)

🛁 Δεν θα σου πω αν πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία και να κάνεις αυτό το “ταξίδι”. Αυτό είναι δική σου απόφαση. Θα σου πω όμως κάποια πράγματα που, ως πρωτάρης, δεν καταλάβαινα για την ψυχοθεραπεία και ρώτησα την ψυχολόγο μου: (08/14)

- Γιατί όταν μπαίνω μέσα στον χώρο, ΔΕΝ με ρωτάς τι κάνω;
- Επειδή είσαι εδώ για να μου πεις πραγματικά τι κάνεις, οπότε θέλω να είμαι έτοιμη και συγκεντρωμένη για να σε ακούσω. (09/14)

- Γιατί ο χώρος της αναμονής είναι πάντα κλειστός και δεν βλέπω άλλους πελάτες;
- Επειδή μπορεί κάποιος να θέλει μεγαλύτερο privacy ή να βρίσκεται εκεί “κρυφά”, χωρίς να το γνωρίζουν οι δικοί του άνθρωποι. (10/14)

- Αν σε δω έξω, να σε χαιρετήσω ή όχι;
- Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις & νιώθεις άνετα. Εγώ πάντως, δεν θα έρθω να σου μιλήσω μόνη μου. (11/14)

🛁 Κλείνοντας, θα σου πω μία μικρή ιστορία που ήταν παράλληλα ένα μεγάλο “Aha moment” για εμένα. Παρασκευή απόγευμα, μετά από μία γεμάτη εβδομάδα στη δουλειά, μπαίνω μέσα φουριόζος και αρχίζω να της λέω για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω, ας το πούμε Χ. (12/14)

🛁 Ένα πρόβλημα που θεωρούσα ότι είχα δοκιμάσει τα πάντα και πλέον ήξερα ποια είναι η λύση. Ένιωθα ότι ήθελα απλώς ένα ακόμα validation ότι τα δοκίμασα όλα. Όσο το συζητάμε λοιπόν, προκύπτει ο εξής διάλογος: (13/14)

- Νιώθω ότι αυτή τη στιγμή πετάω €50 για το session. Έχω να σου πω για τη ζωή μου, τις σχέσεις μου, την οικογένεια μου και τόσα ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα αλλά σου μιλάω για το Χ.
- Αφού έχεις όντως τόσα πράγματα να μου πεις, γιατί επιλέγεις να μου μιλάς για το Χ; (14/14)

---

Είναι ιδέα μας ή η αναφορά στην ψυχοθεραπεία είναι τρομερό ice breaker;